نامه های عاشقانه جویس به همسرش نورا اثر جیمز جویس

نامه های عاشقانه جویس به همسرش نورا اثر جیمز جویس

درباره ی کتاب:

 کتاب نامه های عاشقانه جویس به همسرش نورا اثر جیمز جویس بخشی از نامه‌های جویس به همسرش از سال ۱۹۰۴ تا ۱۹۲۴ را شامل می‌شود که به تفکیک سال قرار گرفته است.

نامه های عاشقانه جویس به همسرش نورا اثر جیمز جویس بر اساس انتخاب و ترجمه مترجم از هشتاد نامه ای است که از مجلدات دوم و سوم مجموعه‌ نامه‌های جویس انتخاب شده است که در سال ۱۹۶۶ با ویرایش ریچارد آلمن در لندن منتشر شده است.

مترجم این کتاب در بخشی از مقدمه خود بر آن می‌نویسد:

«زبان صمیمانه و بی‌پروای این نویسنده در نامه‌هایی که به همسرش نوشته که زنی عامی و از طبقات فرودست به شمار می‌رود و حتی سواد اندکش اجازه رعایت علائم سجاوندی در پاسخش به نامه‌ها را به او نمی‌داده، سرشار از عشق و محبت بی‌‌پیرایه‌ای است که فقط از کودکی با قلبی پاک ومعصوم انتظار می‌رود.»

زندگی جیمز جویس و همسرش نورا یکی از روابط پیچیده و پر تلاطم زمان خودش به حساب می آید.

این زوج که با وجود اختلافات فکری، تحصیلی، اجتماعی و… تا آخر عمر با هم زندگی کردند، یکی از نمونه های موفق در زناشویی بین هنرمندان غربی به حساب می آیند.

البته در این بین گاه اختلافاتی هم وجود داشت که در نهایت با کوتاه آمدن یکی از طرفین تمام می شد.

در پشت جلد کتاب نامه های عاشقانه جیمز جویس آمده است:

«نورای عزیز…

بگذار عشقمان همین‌ طور که هست بماند و هیچ ‌گاه پایان نپذیرد.

حالا عشق حسود، لجباز، خطاکار و عجیبت را درک می ‌کنم عزیزترین من…

نه؟ …

بگذار تو را به شیوه‌ ی خودم دوست بدارم…

بگذار احساس کنم قلبت همیشه نزدیک قلب من است تا تک ‌تک تپش‌ها، غصه‌ ها و شادی‌ های زندگی‌ ام را بشنوم.»

جیمز جویس از جمله نویسندگانی بود که از نظر جسمی و مالی دچار مشکلات بسیار زیادی بود.

با این حال همسرش نورا همواره با این وضعیت زندگی جویس کنار می آمد.

جمیز جویس اما در این زندگی مشکلات زیادی را تحمل می کرد.

با چنین احوالی، عجیب نبود که جویس، پس از کار شدید هر روزه ‌اش، تقریباً هیچ شبی بدون نوشیدن داروهای قوی خواب نمی‌ توانست بخوابد.

همچنین طبیعی است که در نوشته‌ های خویش به مثابه تنها تسلای خاطری که از زندگی داشت؛ غرق شده بود وخودبین و خودمحور شده بود و بی هیچ شرمی با اعانه ‌هایی که از این و آن می‌ گرفت؛ زندگی می ‌کرد.

با وجود همه این ناملایمات همسرش در مورد جویس می ‌گفت:

«من نمی‌ دانم شوهرم نابغه است یا نه…

اما از یک چیز مطمئنم و آن این‌ که هیچ ‌کس مثل او پیدا نمی‌شود.»

جویس در زمان این گفته همسرش، مردی نحیف، مبتلا به رماتیسم، نیمه کور، عاجز از درد سیاتیک، در جدال با کلیسا و دولت، و در حال سرو کله زدن دائم با واژه ‌نامه‌ها ونظاره کردن فرزندی  درحال دیوانه شدن بود اما همسرش باز از او به عنوان محبوبی دلپسند یاد می کرد.

درباره ی نویسنده:

جویس از نویسندگان برتر قرن بیستم است که رمان هایش را برخلاف زبان مادری اش که ایرلندی بود؛ به زبان انگلیسی می نوشت.

برخی رمان «اولیس» وی را مهمترین رمان سده بیستم نامیده‌اند.

اولین اثرش «دوبلینی‌ها» مجموعه داستان‌های کوتاهی است درباره دوبلین و مردمش که گاهی آن را داستانی بلند و با درون‌مایه‌ای یگانه تلقی می‌کنند.

همچنین از وی در کنار ویرجینیا وولف به عنوان نخستین نویسندگانی یاد می‌شود که براساس جریان سیال ذهن به نوشتن رمان می‌پردازند.

لیلا خادم زاده درباره ی جیمز جویس می نویسد:

«نوشتن از عشق برای نویسنده و شاعری چون جویس کاری دشوار نیست.

البته در نامه‌های خصوصی‌اش به تنهاترین عشقش. زبان نوشتاری جویس نظیر « در چهره مرد هنرمند در جوانی » و « اولیس »  تا حدی تلفیقی از شعر و موسیقی، ترانه، ضرب المثل و روایت‌های کتاب مقدس است.

نثر جویس نرم و روان است.

مانند رودخانه‌ای که سوت می‌زند و از کنار گوش آدم جاری می‌شود. نامه‌هایش عریان و لطیف و به غایت هوشمندانه نوشته شده اند نه از آ ن جنس که سطرهایش را مدیریت کرده باشد بلکه اجازه داده شور درونش فواره بزند بیرون و خودش را غرق ببیند.

لذت برایش همچون چیزی باید بوده باشد.

او به وضوح در این عشق خود را می یابد و قدرت آفرینندگی‌اش چند برابر می‌شود.

جویس عاشقی آگاه است و تمام مراحل درد و رنج آن را با گوشت و استخوان تاب آورده است.

می توان گفت به نوعی به بازآفرینی از خود رسیده است.

خود را از نو خلق کرده و در این دگرگونی آنات خود را به زیبایی نوشته است.

احتمالاً برای برخی خواندن نامه‌های یک قرن پیش معنی نداشته باشد.

اما این نامه‌ها سرگذشت شوریدگی است؛

تاریخ شکل‌گیری زبان نویسنده‌ای که اسطوره‌ها را در نثرش ریز ریز کرد اما در نهایت خود اسطوره شد و بزرگترین حماسه‌اش عشق ویرانگرش بود که گاه او را تا سرحد جنون می‌کشید اما او از این ویرانی لذت می‌برد و بزرگتر می‌شد.

چرا که می‌دانست وقتی دوباره برخیزد دنیایی دیگرخواهدساخت.»

از جیمز جویس، کتاب‌های:

• دو ولگرد(روزگار نو)

• چهره مرد هنرمند در جوانی(نیلوفر)

• بازار عربی(سولار)

• جیمز آگوستین جویس(موسسه انتشارات نگاه)

در بازار کتاب موجود می‎باشد.

سطرهایی از کتاب:

«می دانی مروارید چیست و عقیق به چی می گویند؟

وقتی تو نخستین بار سلانه سلانه از آن عصرهای تابستانی دلپذیر پیشم آمدی، زیبا بودی…

اما زیبایی بی حالت و بی رنگ مروارید.

عشقت در من نشسته بود و حالا احساس می کنم روحم شبیه چیزی مثل عقیق است.

به عبارت دیگر، سرشاراز ته رنگ ها و رنگ های عجیب ومبهم است…

سرشار از انوارگرم وسایه های تند و موسیقی گنگ.»

«گویی که من همیشه در هر وضعیت محتمل و متغیری همراه توأم…

با تو حرف می زنم…

با تو راه می روم…

با تو ناگهان درجاهای گوناگون روبه رومی شوم تا اینکه رفته رفته به فکر فرو می روم که اگر روحم، جسمم را در خواب وانهد و به جست وجوی تو برآید…

چه چیز بیشتری از تو می یابد.»

«هدایتم کن…

قدیسم…

فرشته ام…

مرا به پیش رهنمون شو…

ایمان دارم هرآنچه در نوشتارم عظیم و فخیم و عمیق و حقیقی و تکان دهنده است، از توست.

آه، مرا ببر به ژرفنای روحت و آن گاه من حقیقتاً شاعر نسل خویش خواهم شد.

این را وقتی که می نویسم، احساس می کنم، نورا…»

«عشق مقدسم…

نورای عزیزم…

این شاید بدین معنی باشد که ما در حال ورود به بهشت زندگی مان هستیم.

آه، چقدر مشتاقم احساست کنم!»

«صرف یاد آوردن تو مرا با یک جور خواب سنگین از پا در می آورد؛

انگار انرژی که برای ادامه اختلاط نیاز است دیری است که در من باقی مانده و خودم را پیوسته در حال لغزیدن در سکوت می یابم.»

نامه های عاشقانه جویس به همسرش نورا اثر جیمز جویس را هم اکنون از فروشگاه اینترنتی پخش کتاب ارشاد تهیه کنید.